De mensen

Mijn naam is Anja en ik woon momenteel in Eindhoven.
Ik ben 64, super fit en werk twee dagen per week als vrijwilligster op een zorgboerderij in Eindhoven. In mijn vrije tijd ben ik het liefst buiten. Twee à drie dagen per week trek ik er op uit de natuur in, te voet of op de fiets.

Ik heb er voor gekozen om in Allemansland te gaan wonen, omdat waar ik nu woon iedereen erg op zichzelf is en de wijk serieus aan het verloederen is.
Wat wij “Allemanslanders” aan het realiseren zijn spreekt mij dan ook heel erg aan. Ecologisch en duurzaam wonen, een voorbeeld zijn voor anderen, en mede daardoor kan ik hopelijk een mooiere aarde doorgeven aan mijn drie dochters (en wie weet ooit kleinkinderen).

Daarnaast wil ik graag onderdeel zijn van een gemeenschap. Nu al voelen we ons betrokken bij en verantwoordelijk voor elkaar en voor onze toekomstige leefomgeving.

Als we straks een moestuin hebben, steek ik graag de handen uit de mouwen, maar ook snoeien en ander groenonderhoud vind ik leuk om te doen. Is het weer echter te slecht of als ik toe ben aan een beetje rust dan vind ik het heerlijk om te lezen.

Ik ben Wilma. Ik heb onlangs tweemaal vrienden verhuisd die in een 55+ woongroep gingen wonen in een appartementencomplex. Heerlijk om weer eens fris en overzichtelijk te beginnen en te ‘ontspullen’. Maar voor mij was ook voelbaar dat ik iets anders wil. Ik wil direct naar buiten kunnen, heb ruimte nodig. En misschien trap ik sommige mensen op hun ziel als ik zeg dat de 55+ grens me toch al iets teveel aan ‘het voorportaal’ doet denken. Dus wat past dan wel? En zo kwam ik in 2019 toevallig bij Allemansland uit en dat was voor mij het juiste antwoord. Het lijkt me fijn om in vrijheid te wonen, ‘buiten’, en me toch ingebed te voelen in een groep mensen. Mensen die naar elkaar omzien, energie willen steken in ‘samen zorgdragen’ voor hun woonomgeving en de aarde, zonder dat het verplicht is een bepaalde leefstijl aan te hangen, die vrijheid én verantwoordelijkheid ook hoog in het vaandel hebben. Het lijkt er op dat ik dat daadwerkelijk gevonden heb in Allemansland. De ontmoetingen, de gezamenlijke activiteiten bevestigen mijn beeld steeds opnieuw weer. We hoeven geen vrienden van elkaar te zijn, maar het wederzijds respect is in alles terug te vinden. Het is spannend maar ook erg boeiend en leuk om in een nieuw project te stappen, nog niet wetend of het uiteindelijk haalbaar zal zijn, maar het proces is zonder meer verrijkend. En ja, ik zal uiteindelijk graag , behalve duurzaam en energieneutraal, ook levensfasebestendig willen bouwen, zodat dit uiteindelijk dan toch míjn laatste rustplek kan gaan worden. Nog kort iets over mij als persoontje: moeder van 4 volwassen kinderen, oma, werk met veel plezier op het Levensatelier in Asten als therapeut. Ik hou van wandelen, natuur en cultuur, schilderen, live muziekoptredens, dansen, kampvuurtje stoken. Ik heb geen verstand van moestuinen, voedselbossen, dieren, etc. maar ga er vanuit dat ik na een dagje werken heerlijk kan genieten van domweg onkruid plukken, rommel ruimen, iets organiseren, omdat ík dat wil en niet omdat het móet. Ik droom nog lekker even verder en hoop dat we snel weten of en hoe we onder dit luchtkasteel echte funderingen kunnen gaan leggen.

Wij, Ien (1959) en Nout (1953) zijn erg geïnteresseerd in milieubewust leven en werken. 26 jaar hebben we met veel bevlogenheid als ondernemers in de natuurvoedingsbranche gewerkt. 14 jaar geleden zijn we van werk veranderd! Nout werkt nu als ecologisch boomverzorger en ontwerpt organische natuurlijke speelplekken voor kinderen. Daarnaast organiseert hij educatieve natuurworkshops en is Natuurwijzer van Staatsbosbeheer. Ien werkt als leer- werkbegeleider samen met mensen met een ondersteuningsvraag op een zorgboerderij. Als ecologisch hovenier weet zij veel van wilde planten en het landschap. Haar ervaring is, dat werken in een groene omgeving, met je handen in de grond, heel harmoniserend en helend kan werken.
Mensen/mensen zijn wij…………..graag werken en wonen wij samen met anderen en zorgen wij voor elkaar en onze directe woonomgeving. Wij zien, met Allemansland, een plek voor ons waar het mogelijk is om in verbondenheid samen te leven (nabuurschap) en waar zorg voor elkaar en onze leefomgeving verweven is. We willen graag van Allemansland een “groene parel” maken waar het natuurlijke karakter van de omgeving versterkt wordt en waar mens en dier van kan genieten. .Wij streven naar een zo groot mogelijke mate van zelfvoorzienend zijn met een duurzaam en milieuvriendelijk karakter van ons huis en tuin.
Met creativiteit, inventiviteit, begeisterung, en samen werken met anderen komen de mooiste dingen tot stand is onze ervaring!

Wij zijn Thibault (1988) en Laura (1990). Samen met Yinthe & Elynn (2023) en onze twee honden wonen we in Gemonde, onder de rook van ’s-Hertogenbosch. Oorspronkelijk zijn we allebei afkomstig uit Limburg, Thibault uit een klein dorpje in Zuid-Limburg, Laura uit Weert, vlakbij Deurne. Thibault werkt als product manager bij een softwarebedrijf, Laura is onderzoeker en docent aan de Open Universiteit in Heerlen. Al jaren proberen we steeds weer nieuwe stapjes in de richting van een duurzaam en bewust leven te zetten. Van onszelf zijn we altijd al weinig geïnteresseerd geweest in steeds groter, mooier, duurder. Tiny houses vinden we op dit gebied een erg mooi concept. Écht tiny met twee kinderen en twee honden lijkt ons wel heel erg uitdagend, maar efficient omgaan met ruimte en ontspullen spreekt ons erg aan. Sinds een paar jaar wonen we in een nieuwbouwwoning. Natuurlijk al energiezuinig, maar nog ‘traditioneel’ gebouwd met steen en beton. Duurzame en ecologisch verantwoorde bouwmaterialen trokken steeds meer onze interesse, waarbij we al snel bekend raakten met ecodorpen. Wooninitiatieven van gelijkgestemden die bewust voor meer gezamenlijkheid kiezen. Allemansland brengt voor ons al dit soort dingen en meer samen. Duurzaam en energieneutraal bouwen en wonen, en samenleven met een hechte gemeenschap in een natuurlijke en groene omgeving. Zonder dat dit gedwongen voelt, met een juiste balans tussen privacy en gedeelde verantwoordelijkheid. En hiermee de perfecte plek om onze kinderen op te laten groeien

Wil je meer weten, overweeg je toekomstig bewoner te worden, of wil je ons helpen bij het opzetten van de woongemeenschap? Neem gerust contact met ons op, of sluit je aan bij onze Facebookgroep. We houden regelmatig samenkomsten waar geïnteresseerden kennis kunnen maken met elkaar.

Via de knop ja-ik-wil kun je je inschrijven voor een huisje.

Hallo, ik ben Harry (1962) en woon momenteel in Helmond. Alleen, in een te groot rijtjeshuis in een ‘anonieme’ buurt. Enkele jaren geleden kreeg ik lucht van het Allemansland project, er werd info verstrekt over het initiatief op een markt en ik was meteen door het plan gegrepen! Hoe leuk is het om met mede gelijk denkende samen je voetafdruk in deze wereld te verkleinen; samen te wonen, moestuin onderhouden, spullen delen, etc. en als in een kleine leefgemeenschap als nodig er voor elkaar te zijn! Nabuurschap heette dat vroeger. Gebruikmaking van alternatieve energie, ontspullen en biologisch samen je eigen groenten en fruit verbouwen zijn enkele van de punten waar ik extra naar uit kijk.
Ruim één jaar geleden heb ik Marlie leren kennen en al snel aan haar het Allemansland virus overgedragen. Samen dromen we nu van deze, nu nog op papier, idyllische mooi plek om samen verder te gaan…
— 
Hoi, Mijn naam is Marlie (1962) en ik woon op dit moment in Amsterdam. Dat bevalt heel goed, maar ik ben niet alleen een stadsmens. Ik ben geboren in Limburg en opgegroeid in een groene omgeving en naarmate ik ouder word komt die behoefte aan een groenere omgeving steeds meer boven drijven. Ik koester al langer de wens om socialer, duurzamer én groener te leven. Toen ik door Harry in aanraking kwam met Allemansland was ik meteen verkocht. Op de eerste plaats door de sympathieke mensen die zich tot nu toe hebben aangesloten bij Allemansland en dan de gedachte om met zulke fijne mensen een kleine gemeenschap te kunnen gaan vormen. Ik vind het een uitgelezen kans om mijn ideeën en dromen over mijn ideale manier van wonen en leven met mensen, die dezelfde ideeën koesteren, te verwezenlijken. Samen met Harry ga ik ervoor…. met veel enthousiasme!

Mijn naam is Gerda (1933), getrouwd, woon in Lierop en heb drie kinderen en zeven kleinkinderen. Sinds mijn dementerende man bijna één jaar geleden in een verzorgingstehuis terecht gekomen is, woon ik alleen in een groot huis met een grote tuin. Ondanks dat ik veel vrienden heb en sociaal me onder de mensen begeef vind ik bij Allemansland een fijne groep warme mensen waar ik me prettig bij voel en waar ik graag bij zou wonen. Het heeft me altijd al leuk geleken in een klein, knus huis te wonen en een tiny house in het groen, net buiten Deurne past precies in mijn situatie. Ik ben graag onder de mensen, maar wil ook graag een plekje voor mezelf en dat kan daar. Door dingen samen met anderen te ondernemen kan ik sommige van mijn hobby’s gewoon voortzetten. Als belangrijkste tuinieren. Artrose staat het me niet meer toe zelfstandig mijn tuin bij te houden en groente te verbouwen. Allemansland heeft een voedselbos en biologische groentetuin in hun programma staan. Het samen beheren en onderhouden van de moestuin lijkt me erg leuk. Ook vind ik het fijn anderen te ondersteunen; een praatje maken, of een pannetje soep brengen als nodig.

Mijn naam is Andreas (1994) en ik heb de eerste 25 jaar van mijn leven met veel plezier in een centraal wonen project gewoond (dat is ruim negentig procent van mijn leven).

Sinds een paar jaar woon ik op mezelf in een ‘normaal’ appartement. Toen ik Allemansland gevonden had wist ik het eigenlijk meteen. Het samenzijn, de mensen, het leven met minder spullen en het milieubewust denken spraken mij erg aan en ik heb me direct ingeschreven op de website.

Ik vind het leuk om mensen te helpen en samen iets moois te maken! In mijn vrije tijd houd ik me bezig met het schrijven van gedichten en het maken van muziek. Mijn twee favoriete instrumenten zijn de Ukelele en de Kalimba.

–

Ik ben Anne (1999) en de vriendin van Andreas. Hoe meer ik van Andreas hoorde over dit project hoe enthousiaster ik werd en hoe meer ik mijzelf er al zag wonen. Op een dag vroeg ik me hardop af hoe ik in hemelsnaam hier zou kunnen wonen en Andreas zei toen: gewoon bij mij komen wonen! En dat is precies wat wij gaan doen.

Kom je bij mij wonen?

Toen ik denk ik halverwege 20 was heb ik een artikel gelezen over bevriende stellen die samen een huis kochten, ieder stel had zijn eigen etage maar ze genoten van het gemak van het sociale contact dat ze op die manier hadden en konden indien nodig ook voor elkaar zorgen.

Ik dacht, ‘dat wil ik later ook’. Met een paar vrienden in een huis. Met elkaar leven en vieren, voor elkaar zorgen, maar wel met je eigen ‘voordeur’. Een vriendin heeft wel eens gevraagd ‘waarom later?’. Daar had ik geen antwoord op. Nu eigenlijk nog niet.

Dit idee is altijd in mijn achterhoofd blijven zitten. In mijn eigen vriendenkring bleek echter geen belangstelling. Ik bedacht dat als ik dit toch wilde, ik iets moest ondernemen. Ik ben me gaan oriënteren en het bleek al snel dat er veel meer mensen waren die meer in sociaal verband wilden leven en wonen. De bekende term nabuurschap kwam ik regelmatig tegen. Na wat omzwervingen in mijn zoektocht kwam ik Allemansland tegen en werd daar erg blij van.

Voor mij staat het sociale aspect nog steeds voorop. Maar er is sindsdien nog een ander aspect bijgekomen waar ik me nog niet mee bezig hield toen ik 20 was. Dat is om zowel bij de bouw als bij de manier van leven rekening te houden met de impact die ons handelen op de aarde heeft.

Misschien kan je het zo zien: we gaan met elkaar leven en voor elkaar zorgen. En de aarde is één van de medebewoners van Allemansland.

Hallo, wij zijn Hein (1957) en Carla (1959), woonachtig in Breda. Hein werkt in de hypotheken en Carla in de zorg. Samen hebben we 5 volwassen kinderen.

In 2020 zijn wij op vakantie geweest op Ecolonie in de Vogezen en daar is onze liefde voor een ecologische toekomst ontstaan. In Allemansland hopen we met een groep gelijkgestemden te werken aan een betere, gezondere, milieuvriendelijkere toekomst. 

We houden van een Ayurvedische levensstijl. Lekker met liefde koken, masseren en mediteren. Bewust omgaan met eten en daardoor ook de aarde is onze drive. East meats West is onze leuze, daar wij van Breda naar Deurne gaan.

Bij Allemansland zorgen we voor elkaar met aandacht en veul plezier.

Hoi! Wij zijn Lars (1992), Auke (1989) en Mara (2020). Auke werkt als voedingskundige, gespecialiseerd in jonge kinderen en zwangere vrouwen, houdt van experimenteren in de keuken en leest langzaam de bieb leeg. Lars werkt als programmeur, klust graag in en om het huis en skeelert wel eens een rondje. Mara is charmeur, houdt van boekjes en dansfeestjes, klimt óveral op en schommelt graag. Samen wandelen we graag met de hond, spelen we spelletjes en maken we zelf meubels van (rest)hout.
Sinds een paar jaar wonen wij erg fijn in Veghel. We volgden het standaard pad van studie, baan, huis, kind. Ondertussen merken we dat dat huis best een tikje kleiner kan, dat standaard eigenlijk helemaal niet zo bij ons past, en dat we graag warmere contacten met onze buren willen. Het lijkt ons heerlijk om de deur gewoon open te kunnen laten staan, zonder bang te zijn voor gedoe met verkeer. De wei met dieren, het voedselbos, de moestuin… We worden super blij van het complete plaatje. Dit lijkt ons een fantastische plek voor onze dochter om op te groeien en om zelf oud(er) te worden.

Goedemiddag, of avond. Sedert eind 2021 vormen we een gezin, met Koen (1988), Nikita (1989), en Lola. Die laatste heeft een hoop veranderd. Niet zozeer op de wens om meer bomen om ons heen te verzamelen, of water, kippen, en wat zo niet meer. Met ons twee konden we best een voorstelling maken meer afgezonderd te leven, in Groningen bijvoorbeeld, of Drenthe. Maar met Lola kwam ook een nieuw begin aan de gedachte samen wat te ondernemen, met gelijkgestemden. Immers, inherent aan afzondering is weinig interactie, en dat is nu net een aspect waarvan we vinden dat een kind dat nodig heeft.

Zelf vinden we dat eigenlijk ook wel gezellig, laat daar geen misverstand over bestaan. Zeker als het gepaard gaat met het organiseren, opzetten, van een nieuw paradijs, zijn we daar graag bij. Maar, die haken en ogen…Dat was wel een grote maar. Een bijzondere groep pioniers heeft ons die ogen geopend en gemotiveerd de armen ineen te haken.

Zodoende hopen we ergens in de komende jaren rond te lopen bij een stel fijne mensen, knorrende varkens eventueel, nadat ze gewassen zijn dan, want er staat nog een hoop op het program!

We leerden elkaar trouwens kennen in Utrecht, waar Koen psychologie en biologie studeerde, en Nikita theaterwetenschappen. De drang naar avontuur en vrijheid leidde ons naar een bijzondere reis in Canada, waar we een jaar rondtrokken, een hoop tegenkwamen, waaronder onszelf. Bijzonder dus, leerzaam, en zoveel natuur! Eenmaal terug hebben we nog een paar jaar op een boerderij mogen wonen in Gelderland, nu doen we dat in Weesp, aan de Vecht. In Amsterdam werkt Koen op de Universiteit van Amsterdam en in een oud bruin café, Eik en Linde. Nikita bij verschillende theatermakers als productieleider, met name locatietheater zoals bijvoorbeeld op Oerol.

Dat maakt soms wel wat verdrietig moet ik bekennen, al die auto’s hier, vliegtuigen, bestemmingsplannen. Welja, de schouders eronder dus om te laten zien dat het ook anders kan, we geloven erin.

Hoi,
Wij zijn Stefan (1968), Ingrid (1969) en Janne (2002).
Allemaal geboren en getogen in ons mooie Deurne.
Toen de eerste plannen rondom Allemansland in 2018 verspreid werden, waren wij meteen enthousiast. In een groenere omgeving wonen, in een gemeenschap van gelijkgestemden met meer oog voor duurzaamheid en ecologisch wonen, klonk direct als een mooi initiatief en al snel zijn we aangesloten. Praktische overwegingen met nog twee thuiswonende pubermeiden, hebben ons toen doen besluiten de droom te laten varen.

Enkele jaren laten was de situatie zodanig, dat de droom weer haalbaar was en zijn we weer opnieuw ingestapt. Sommige uitgangspunten en besluiten zijn veranderd, maar het sluit prima aan bij ons en hoe wij in het leven staan.

Nog steeds veel besluiten te nemen en veel zaken die geregeld moeten worden, maar de droom wordt steeds meer werkelijkheid.

Wij hebben er heel veel zin om ons eigen dorpje mee op te zetten en laten opbloeien tot een mooier stukje wereld.

Hoi! Wij zijn Marloes (1992) en Dakila (2019).
Mijn passie is reizen en zo ben ik een aantal jaar onder anderen in de Filipijnen beland. Dakila is daar in 2019 geboren en ons leven was het tegenovergestelde van ons stadse leven nu in Scheveningen.
De primitieve manier van leven in de Filipijnen, daar hou ik erg van, maar ik waardeer Nederland weer voor andere dingen.
Als er nou eens een soort combinatie mogelijk was………… Het zou toch niet… Zou het?

Om dit project in Nederland te vinden, in de fase waarin Allemansland nu zit en de financiële haalbaarheid is echt een droom die uitkomt.
Wat mij zo aanspreekt zijn: duurzaamheid, nabuurschap, ruimte, bepaalde mate van zelfvoorzienend zijn en de gemeenschap met overeenkomende idealen.
Plus dat het ook nog eens op een plek komt waar basisscholen en middelbare scholen op fietsafstand zijn.
Allemaal punten waar ik blij van word en waardoor ik wist dat ik hier wil wonen en Dakila hier wil laten opgroeien.

De hier boven voorgestelde Allemanslanders zijn echt doorzetters die zich de afgelopen jaren al volop hebben ingezet om Allemansland te kunnen gaan realiseren en ik merkte meteen dat ik dit een bijzondere groep mensen vind, waar wij graag bij aansluiten.

Met gezonde spanning en veel enthousiasme kijken wij uit naar onze toekomst samen.

Wij zijn Guus (2020), Ilse (1990) en Rick (1989), samen met onze konijnen Yoshi en Teddy wonen we in een buitenwijk van Den Bosch. Rick is opgegroeid in een klein dorpje en Ilse in de grote stad. Na onze studie zijn wij samen gaan wonen in Den Bosch. Ilse werkt bij de provincie Noord-Brabant en Rick bij een bouwkundig adviesbureau en is daarnaast lid van het waterschapsbestuur Aa en Maas. Guus houdt van dansen, steppen en buitenspelen. Een woonvorm als Allemansland is een duurzame, toekomstbestendige vorm van wonen. Ook het sociale aspect van samenleven en delen is een mooie en natuurlijke manier van leven, dit willen wij ook graag aan onze zoon Guus meegeven.
We kijken er naar uit om met deze hechte groep in deze mooie groene omgeving te gaan wonen!