De mensen

Mijn naam is Anja en ik woon momenteel in Eindhoven.
Ik ben 64, super fit en werk twee dagen per week als vrijwilligster op een zorgboerderij in Eindhoven. In mijn vrije tijd ben ik het liefst buiten. Twee à drie dagen per week trek ik er op uit de natuur in, te voet of op de fiets.

Ik heb er voor gekozen om in Allemansland te gaan wonen, omdat waar ik nu woon iedereen erg op zichzelf is en de wijk serieus aan het verloederen is.
Wat wij “Allemanslanders” aan het realiseren zijn spreekt mij dan ook heel erg aan. Ecologisch en duurzaam wonen, een voorbeeld zijn voor anderen, en mede daardoor kan ik hopelijk een mooiere aarde doorgeven aan mijn drie dochters (en wie weet ooit kleinkinderen).

Daarnaast wil ik graag onderdeel zijn van een gemeenschap. Nu al voelen we ons betrokken bij en verantwoordelijk voor elkaar en voor onze toekomstige leefomgeving.

Als we straks een moestuin hebben, steek ik graag de handen uit de mouwen, maar ook snoeien en ander groenonderhoud vind ik leuk om te doen. Is het weer echter te slecht of als ik toe ben aan een beetje rust dan vind ik het heerlijk om te lezen.

Ik ben Wilma (1962). Ik heb ooit eens vrienden verhuisd naar een appartementencomplex voor 55- plussers. Ontspullen en samen leven sprak me zeker aan, maar het was ook voelbaar dat ik zelf iets anders wil. Ik heb buitenruimte, groen en lucht nodig. En misschien trap ik sommige mensen op hun ziel als ik zeg dat die 55+ grens me toch ook iets teveel aan ‘het voorportaal’ deed denken. Dus wat past dan wel? En zo kwam ik in 2019 bij Allemansland uit en dat was voor mij het juiste antwoord.

Sowieso Deurne, waaraan ik mooie jeugdherinneringen heb, waar ik o.a. zelfs nog ooit op de Milhezerweg heb gewoond; maar nu toch iets totaal nieuws, zoveel anders dan wat ik ken. Met mensen die naar elkaar omzien, energie willen steken in ‘samen zorgdragen’ voor hun woonomgeving en de aarde, zonder opgelegde leefstijl, geen commune maar juist heel open. We hoeven niet allemaal vrienden te zijn, maar inmiddels alweer zoveel jaren verder ben ik wel erg gehecht geraakt aan velen, heb een beetje kennisgemaakt met buurtgenoten, ideeën uitgewisseld en ik zou zo graag echt gaan settelen en oud worden daar aan de Milhezerweg. Dus behalve duurzaam en energieneutraal, ook levensfasebestendig bouwen. Wat een fantastisch voorportaal, toch? En met al die jonge mensen en kinderen om me heen zal ik hopelijk langer kunnen blijven.

Nog kort iets over mij als persoontje: moeder van 4 volwassen kinderen, oma, werk met veel plezier op het Levensatelier in Asten als therapeut. Ik hou van wandelen, natuur en cultuur, schilderen, live muziekoptredens, dansen, kampvuurtje stoken en als dat niet langer past naar de sterren turen. Ik heb geen verstand van moestuinen, voedselbossen, dieren, etc., maar ga er vanuit dat ik na een dagje werken heerlijk kan genieten van domweg onkruid plukken, rommel ruimen, iets organiseren, omdat ík dat wil en niet omdat het móet. Ik droom nog lekker even verder en hoop dat we snel weten of en wanneer we onder dit luchtkasteel echte funderingen kunnen gaan leggen.

Wij, Ien (1959) en Nout (1953) zijn erg geïnteresseerd in milieubewust leven en werken. 26 jaar hebben we met veel bevlogenheid als ondernemers in de natuurvoedingsbranche gewerkt. 14 jaar geleden zijn we van werk veranderd! Nout werkt nu als ecologisch boomverzorger en ontwerpt organische natuurlijke speelplekken voor kinderen. Daarnaast organiseert hij educatieve natuurworkshops en is Natuurwijzer van Staatsbosbeheer. Ien werkt als ecologisch hovenieren zo weet zij veel van wilde planten en het landschap. Haar ervaring is, dat werken in een groene omgeving, met je handen in de grond, heel harmoniserend en helend kan werken.

Mensen/mensen zijn wij…………..graag werken en wonen wij samen met anderen en zorgen wij voor elkaar en onze directe woonomgeving. Wij zien, met Allemansland, een plek voor ons waar het mogelijk is om in verbondenheid samen te leven (nabuurschap) en waar zorg voor elkaar en onze leefomgeving verweven is. We willen graag van Allemansland een “groene parel” maken waar het natuurlijke karakter van de omgeving versterkt wordt en waar mens en dier van kan genieten. .Wij streven naar een zo groot mogelijke mate van zelfvoorzienend zijn met een duurzaam en milieuvriendelijk karakter van ons huis en tuin.<br>Met creativiteit, inventiviteit, begeisterung, en samen werken met anderen komen de mooiste dingen tot stand is onze ervaring!

Wij zijn Thibault (1988) en Laura (1990). Samen met Yinthe & Elynn (2023) en onze twee honden wonen we in Gemonde, onder de rook van ’s-Hertogenbosch. Oorspronkelijk zijn we allebei afkomstig uit Limburg, Thibault uit een klein dorpje in Zuid-Limburg, Laura uit Weert, vlakbij Deurne. Thibault werkt als product manager bij een softwarebedrijf, Laura is onderzoeker en docent aan de Open Universiteit in Heerlen. Al jaren proberen we steeds weer nieuwe stapjes in de richting van een duurzaam en bewust leven te zetten. Van onszelf zijn we altijd al weinig geïnteresseerd geweest in steeds groter, mooier, duurder. Tiny houses vinden we op dit gebied een erg mooi concept. Écht tiny met twee kinderen en twee honden lijkt ons wel heel erg uitdagend, maar efficient omgaan met ruimte en ontspullen spreekt ons erg aan. Sinds een paar jaar wonen we in een nieuwbouwwoning. Natuurlijk al energiezuinig, maar nog ‘traditioneel’ gebouwd met steen en beton. Duurzame en ecologisch verantwoorde bouwmaterialen trokken steeds meer onze interesse, waarbij we al snel bekend raakten met ecodorpen. Wooninitiatieven van gelijkgestemden die bewust voor meer gezamenlijkheid kiezen. Allemansland brengt voor ons al dit soort dingen en meer samen. Duurzaam en energieneutraal bouwen en wonen, en samenleven met een hechte gemeenschap in een natuurlijke en groene omgeving. Zonder dat dit gedwongen voelt, met een juiste balans tussen privacy en gedeelde verantwoordelijkheid. En hiermee de perfecte plek om onze kinderen op te laten groeien

Hallo, ik ben Harry (1962) en woon momenteel in Helmond. Alleen, in een te groot rijtjeshuis in een ‘anonieme’ buurt. Enkele jaren geleden kreeg ik lucht van het Allemansland project, er werd info verstrekt over het initiatief op een markt en ik was meteen door het plan gegrepen! Hoe leuk is het om met mede gelijk denkende samen je voetafdruk in deze wereld te verkleinen; samen te wonen, moestuin onderhouden, spullen delen, etc. en als in een kleine leefgemeenschap als nodig er voor elkaar te zijn! Nabuurschap heette dat vroeger. Gebruikmaking van alternatieve energie, ontspullen en biologisch samen je eigen groenten en fruit verbouwen zijn enkele van de punten waar ik extra naar uit kijk.
Ruim één jaar geleden heb ik Marlie leren kennen en al snel aan haar het Allemansland virus overgedragen. Samen dromen we nu van deze, nu nog op papier, idyllische mooi plek om samen verder te gaan…
— 
Hoi, Mijn naam is Marlie (1962) en ik woon op dit moment in Amsterdam. Dat bevalt heel goed, maar ik ben niet alleen een stadsmens. Ik ben geboren in Limburg en opgegroeid in een groene omgeving en naarmate ik ouder word komt die behoefte aan een groenere omgeving steeds meer boven drijven. Ik koester al langer de wens om socialer, duurzamer én groener te leven. Toen ik door Harry in aanraking kwam met Allemansland was ik meteen verkocht. Op de eerste plaats door de sympathieke mensen die zich tot nu toe hebben aangesloten bij Allemansland en dan de gedachte om met zulke fijne mensen een kleine gemeenschap te kunnen gaan vormen. Ik vind het een uitgelezen kans om mijn ideeën en dromen over mijn ideale manier van wonen en leven met mensen, die dezelfde ideeën koesteren, te verwezenlijken. Samen met Harry ga ik ervoor…. met veel enthousiasme!

Mijn naam is Gerda (1933), getrouwd, woon in Lierop en heb drie kinderen en zeven kleinkinderen. Sinds mijn dementerende man bijna één jaar geleden in een verzorgingstehuis terecht gekomen is, woon ik alleen in een groot huis met een grote tuin. Ondanks dat ik veel vrienden heb en sociaal me onder de mensen begeef vind ik bij Allemansland een fijne groep warme mensen waar ik me prettig bij voel en waar ik graag bij zou wonen. Het heeft me altijd al leuk geleken in een klein, knus huis te wonen en een tiny house in het groen, net buiten Deurne past precies in mijn situatie. Ik ben graag onder de mensen, maar wil ook graag een plekje voor mezelf en dat kan daar. Door dingen samen met anderen te ondernemen kan ik sommige van mijn hobby’s gewoon voortzetten. Als belangrijkste tuinieren. Artrose staat het me niet meer toe zelfstandig mijn tuin bij te houden en groente te verbouwen. Allemansland heeft een voedselbos en biologische groentetuin in hun programma staan. Het samen beheren en onderhouden van de moestuin lijkt me erg leuk. Ook vind ik het fijn anderen te ondersteunen; een praatje maken, of een pannetje soep brengen als nodig.

Mijn naam is Andreas (1994) en ik heb de eerste 25 jaar van mijn leven met veel plezier in een centraal wonen project gewoond (dat is ruim negentig procent van mijn leven).

Sinds een paar jaar woon ik op mezelf in een ‘normaal’ appartement. Toen ik Allemansland gevonden had wist ik het eigenlijk meteen. Het samenzijn, de mensen, het leven met minder spullen en het milieubewust denken spraken mij erg aan en ik heb me direct ingeschreven op de website.

Ik vind het leuk om mensen te helpen en samen iets moois te maken! In mijn vrije tijd houd ik me bezig met het schrijven van gedichten en het maken van muziek. Mijn twee favoriete instrumenten zijn de Ukelele en de Kalimba.

–

Ik ben Anne (1999) en de vriendin van Andreas. Hoe meer ik van Andreas hoorde over dit project hoe enthousiaster ik werd en hoe meer ik mijzelf er al zag wonen. Op een dag vroeg ik me hardop af hoe ik in hemelsnaam hier zou kunnen wonen en Andreas zei toen: gewoon bij mij komen wonen! En dat is precies wat wij gaan doen.

Toen ik denk ik halverwege 20 was heb ik een artikel gelezen over bevriende stellen die samen een huis kochten, ieder stel had zijn eigen etage maar ze genoten van het gemak van het sociale contact dat ze op die manier hadden en konden indien nodig ook voor elkaar zorgen.

Ik dacht, ‘dat wil ik later ook’. Met een paar vrienden in een huis. Met elkaar leven en vieren, voor elkaar zorgen, maar wel met je eigen ‘voordeur’. Een vriendin heeft wel eens gevraagd ‘waarom later?’. Daar had ik geen antwoord op. Nu eigenlijk nog niet.

Dit idee is altijd in mijn achterhoofd blijven zitten. In mijn eigen vriendenkring bleek echter geen belangstelling. Ik bedacht dat als ik dit toch wilde, ik iets moest ondernemen. Ik ben me gaan oriënteren en het bleek al snel dat er veel meer mensen waren die meer in sociaal verband wilden leven en wonen. De bekende term nabuurschap kwam ik regelmatig tegen. Na wat omzwervingen in mijn zoektocht kwam ik Allemansland tegen en werd daar erg blij van.

Voor mij staat het sociale aspect nog steeds voorop. Maar er is sindsdien nog een ander aspect bijgekomen waar ik me nog niet mee bezig hield toen ik 20 was. Dat is om zowel bij de bouw als bij de manier van leven rekening te houden met de impact die ons handelen op de aarde heeft.

Misschien kan je het zo zien: we gaan met elkaar leven en voor elkaar zorgen. En de aarde is één van de medebewoners van Allemansland.

Hoi! Wij zijn Lars (1992), Auke (1989), Mara (2020) en Jonas (2024). Sinds een paar jaar wonen wij erg fijn in Veghel. We volgden het standaard pad van studie, baan, huis, kind. Ondertussen merken we dat dat huis best een tikje kleiner kan, dat standaard eigenlijk helemaal niet zo bij ons past, en dat we graag warmere contacten met onze buren willen. Het lijkt ons heerlijk om de deur gewoon open te kunnen laten staan, zonder gedoe met verkeer. De wei met dieren, het voedselbos, de moestuin… We worden super blij van het complete plaatje. Dit lijkt ons een fantastische plek voor onze kinderen om op te groeien en om zelf oud(er) te worden.

Auke werkt als beleidsmedewerker bij de gemeente, houdt van experimenteren in de keuken en leest langzaam de bieb leeg. Lars werkt als programmeur, klust graag in en om het huis en skeelert wel eens een rondje. Mara is charmeur, houdt van boeken en dansfeestjes, klimt óveral op en schommelt graag. Jonas is een lachebekje dat met grote ogen de wereld in kijkt. Samen wandelen we graag met de hond, spelen we spelletjes en maken we zelf meubels van (rest)hout.

Goedemiddag, of avond. Sedert eind 2021 vormen we een gezin, met Koen (1988), Nikita (1989), en Lola. Die laatste heeft een hoop veranderd. Niet zozeer op de wens om meer bomen om ons heen te verzamelen, of water, kippen, en wat zo niet meer. Met ons twee konden we best een voorstelling maken meer afgezonderd te leven, in Groningen bijvoorbeeld, of Drenthe. Maar met Lola kwam ook een nieuw begin aan de gedachte samen wat te ondernemen, met gelijkgestemden. Immers, inherent aan afzondering is weinig interactie, en dat is nu net een aspect waarvan we vinden dat een kind dat nodig heeft.

Zelf vinden we dat eigenlijk ook wel gezellig, laat daar geen misverstand over bestaan. Zeker als het gepaard gaat met het organiseren, opzetten, van een nieuw paradijs, zijn we daar graag bij. Maar, die haken en ogen…Dat was wel een grote maar. Een bijzondere groep pioniers heeft ons die ogen geopend en gemotiveerd de armen ineen te haken.

Zodoende hopen we ergens in de komende jaren rond te lopen bij een stel fijne mensen, knorrende varkens eventueel, nadat ze gewassen zijn dan, want er staat nog een hoop op het program!

We leerden elkaar trouwens kennen in Utrecht, waar Koen psychologie en biologie studeerde, en Nikita theaterwetenschappen. De drang naar avontuur en vrijheid leidde ons naar een bijzondere reis in Canada, waar we een jaar rondtrokken, een hoop tegenkwamen, waaronder onszelf. Bijzonder dus, leerzaam, en zoveel natuur! Eenmaal terug hebben we nog een paar jaar op een boerderij mogen wonen in Gelderland, nu doen we dat in Weesp, aan de Vecht. In Amsterdam werkt Koen op de Universiteit van Amsterdam en in een oud bruin café, Eik en Linde. Nikita bij verschillende theatermakers als productieleider, met name locatietheater zoals bijvoorbeeld op Oerol.

Dat maakt soms wel wat verdrietig moet ik bekennen, al die auto’s hier, vliegtuigen, bestemmingsplannen. Welja, de schouders eronder dus om te laten zien dat het ook anders kan, we geloven erin.

Hoi,
Wij zijn Stefan (1968), Ingrid (1969) en Janne (2002).
Allemaal geboren en getogen in ons mooie Deurne.
Toen de eerste plannen rondom Allemansland in 2018 verspreid werden, waren wij meteen enthousiast. In een groenere omgeving wonen, in een gemeenschap van gelijkgestemden met meer oog voor duurzaamheid en ecologisch wonen, klonk direct als een mooi initiatief en al snel zijn we aangesloten. Praktische overwegingen met nog twee thuiswonende pubermeiden, hebben ons toen doen besluiten de droom te laten varen.

Enkele jaren laten was de situatie zodanig, dat de droom weer haalbaar was en zijn we weer opnieuw ingestapt. Sommige uitgangspunten en besluiten zijn veranderd, maar het sluit prima aan bij ons en hoe wij in het leven staan.

Nog steeds veel besluiten te nemen en veel zaken die geregeld moeten worden, maar de droom wordt steeds meer werkelijkheid.

Wij hebben er heel veel zin om ons eigen dorpje mee op te zetten en laten opbloeien tot een mooier stukje wereld.

Hoi! Wij zijn Laura(1990) en Rick(1993). Laura werkt na een tijd als beeldend therapeut in de GGZ te hebben gewerkt nu als docent vaktherapie bij Hogeschool Zuyd. In haar vrije tijd houdt ze van wandelen, koken, naaien, museums, yoga en lezen. Ze is opgegroeid in Lisserbroek en heeft op verschillende plekken in Nederland gewoond. Nu woont ze in het mooie Helmond samen met Rick, hij werkt als woonbegeleider bij het COA met minderjarige alleenstaande asielzoekers. En is opgegroeid in het bosrijke Oisterwijk. In zijn vrije tijd kijkt hij graag art house films, gaat naar musea, ontdekt hij nieuwe plekjes en culturen in de wereld en wandelt graag in het bos.

Samen wonen wij nu sinds dit jaar in een duurzaam en compacte huurwoning in het wijkje Telkesveld. Hier hebben we ervaren hoe fijn het is om binnen een gemeenschap te wonen met gemeenschappelijke voorzieningen en meer contact met buurtgenoten. In de zoektocht naar een koopwoning wilden we deze waardes graag behouden en mogelijk uitbreiden. Zo kwamen we uit bij het project van Allemansland. We kijken ernaar uit om samen met een groep mensen ons eigen plekje onder de zon te realiseren.

Emile (1987), Sara (1989), Noah (2021) en Juno (2020) gaan in Allemansland wonen.
Wij zijn een jong gezin met een brede blik op de wereld en voelen ons zowel ‘global’ als
‘local citizens’. Wij voelen een sterke verbintenis met de wereld om ons heen. Sara en Emile zijn allebei in het verschillende landen opgegroeid en naar Nederland gekomen voor school of studie. Opgroeien in het buitenland en vaker verhuizen heeft ons verschillende belangrijke lessen bijgebracht.

Het belangrijkste van allemaal vinden wij de waarde van vrienden/familie maar ook zeer zeker de gemeenschap waar wij wonen.
Dit is dan ook wat wij verwachten te vinden in Allemansland. Het concept van Allemansland resoneert heel sterk bij ons vanwege de focus op duurzaamheid. Wij vinden het heel belangrijk om verantwoord om te gaan met de natuur om ons heen.
In het dagelijkse leven werk Sara voor Amnesty International. Emile werkt in de zorg. Noah eet vooral veel frambozen en doet ook veel bouwen met blokjes en Juno, de golden retriever, doet haar best om zoveel mogelijk ‘belly rubs’ te verzamelen gedurende de dag. Wij wonen nu heel prettig in Boxmeer sinds wij verhuisd zijn naar Nederland
vanuit Londen. Nu is de tijd aangebroken voor ons om mee te werken om Allemansland te realiseren. Hier willen wij het liefste heel bewust mee omgaan om er iets moois van te maken.

Hallo allemaal,

Wij zijn Wilco en Lieke, wij wonen samen met onze hond Gaia in Boskant.

Wilco is werkzaam in het sociaal domein als coördinator buurtbemiddeling en sociaal duurzaamheidscoach. Lieke werkt als zorgcoördinator en trainer in de zorg voor mensen met een lichtverstandelijke beperking die zelfstandig wonen. In onze vrije tijd gaan we graag wandelen met Gaia, naar het theater en spelen we bordspellen! Het liefst doen we dit op pad met ons campertje!

Wij hebben jaren gereisd en in verschillende woonvormen gewoond, we wonen sinds kort in een anoniem rijtjeshuis en dat bevalt ons niet zo! Wij missen binding met de mensen om ons heen, naar elkaar omkijken en een plek in het groen, een moestuin en rond scharrelende diertjes. Wonen in een houten ecologische woning.. Ja, dat is toch echt onze droom!

Wij zijn heel blij onderdeel te mogen zijn van deze groep pioniers en dromers!

Wij zijn Sifra (30) en Laurens (34) en we wonen met onze kat Eleisa in Den Bosch. We hebben veel zin om in Allemansland te gaan wonen. We zetten ons graag in voor een wereld waar mensen onderdeel zijn van de natuur en in harmonie met dieren en planten samenleven. Dit doen we door zelf bewust te leven en we zetten ons ook als activisten in voor natuur, dieren en klimaat.

Als Sifra geen tuinen aan het ontwerpen is of met haar handen in de grond zit, dan doet ze graag creatieve dingen, zoals tekenen of  taart bakken. Laurens doet onderzoek naar hoe je slimme algoritmes kan inzetten voor duurzame doeleinden. In zijn vrije tijd speelt hij graag bordspellen of maakt hij muziek. Eleisa houdt van kattensnoepjes en massage.

In Allemansland hopen we samen met gelijkgestemden te bouwen aan een gezellige, ecologische en duurzame wereld.

Hallo allemaal,

Als wij – Sven (1983), Iris (1991) en Rosa (2021) – op vakantie zijn, fantaseren we graag over hoe het zou zijn om een boerderij te kopen waar we op dat moment langsrijden en wat we er dan mee zouden doen. Altijd komen we uit op iets met verschillende generaties, een paar dieren, rijke biodiversiteit, ingepast in het landschap, veel samen delen met anderen maar óók je eigen plekje. Dus toen we Allemansland tegenkwamen wisten we heel snel: dit is het!  

We zijn dan ook ontzettend blij dat we samen met zoveel anderen in het avontuur van Allemansland mogen stappen. We houden allebei van klussen en Sven kan als meubelmaker/interieurbouwer dingen ook nog eens mooi maken. Iris werkt graag in onze huidige tuin van 5m bij 5m en kan niet wachten om samen met anderen buiten op Allemansland te gaan werken (en daar in het begin nog vooral heel veel te leren). Rosa leest graag boekjes, maakt koffie voor al haar knuffels en schommelt graag. Iris komt dan wel uit Brabant, maar verder is Deurne helemaal nieuw voor ons, dus naast de bewoners van Allemansland hopen we ook snel andere mensen uit de omgeving te leren kennen.

Hallo allemaal, wij zijn Wessel (1992) en Michelle (1991). We willen graag een bewust leven leiden, waarbij we in een gemeenschap samen met de natuur kunnen leven. We houden van spelletjes, gezelligheid, goede series, tijd in de natuur doorbrengen en van mooi weer  (gelukkig ligt Deurne in het zuiden ).

Michelle werkt als ecologisch adviseur om natuurinclusiviteit in de bouwsector te stimuleren, de impact op de natuur te verminderen en waar mogelijk de natuur te versterken. In haar vrije tijd is ze graag buiten, houdt ze van yoga of een potje tennis. Wessel werkt als afval- en grondstoffencoach bij een afvalinzamelaar om mensen te begeleiden hoe we naar een circulaire economie toe kunnen. Onderdeel daarvan is ook een educatieprogramma op scholen. Zijn grootste hobby is vissen, waarbij hij het liefst op zijn rustige stekkie aan het water zit of een middagje vaart in zijn kajak. 

 We zijn kijken uit naar de volgende stap in ons leven: met z’n allen in Allemansland wonen. In harmonie met elkaar en de natuur. Op weg naar een duurzamere toekomst met een kleine impact op de wereld!

Hoi!

Wij zijn Richard (1983), Sanneke (1983), Sophie (2020) en Maeve (2022). Richard komt uit Kaapstad (Zuid-Afrika) en Sanneke uit Brabant (Tilburg). Wandelend naar Santiago de Compostela hebben we elkaar ontmoet. Een simpel buitenleven met inspirerende mensen en goed eten is waar Sanneke toen al (en nu nog steeds) heel blij van werd. Richard houdt daarnaast ook van het internationale van de stad en technologie. We hopen in Deurne een mooie middenweg te vinden :-). 

Sanneke werkt nu als analist in het bedrijfsleven, maar zou graag een overstap willen maken naar werk met meer betekenis. Richard werkt als software developer. Sophie is dol op tekenen, knutselen en buitenspelen. Maeve houdt van zingen en in plassen stampen. 
We wonen al mooi in de natuur (in Hilversum), maar wel in een ‘gewone woonwijk’ met relatief weinig kinderen en in een energieslurpende jaren 30 woning. In Zuid-Afrika hebben we geleerd hoe fijn het is om in een gemeenschap te wonen waar de drempel om elkaar te zien laag is en kinderen met elkaar opgroeien. Dit is wat we ook hopen te vinden in Allemansland. Daarnaast zijn we hard bezig om onze ‘CO2 voetafdruk’  te verlagen en gaat het wonen in Allemansland hier ook zeker bij helpen 🙂  
We kijken er naar uit om van Allemansland, samen met alle toekomstige bewoners, een thuis te gaan maken!

Ik ben Nicolle (1964) geboren en getogen in Brabant. In 2018 verhuisd maar Tiel voor de liefde. Na jarenlang als begeleider voor verstandelijk gehandicapten gewerkt te hebben vond ik een nieuwe uitdaging in de kinderopvang. Waar mijn enthousiasme, creativiteit en vrolijkheid volledig tot zijn recht komt. Ik heb twee volwassen kinderen waarvan een verstandelijk gehandicapt is. Ze zijn beide gelukkige mensen geworden en daar ben ik trots op! Ik vind het fijn om in verbinding te zijn met mijn omgeving, de natuur, de mensen. Toen ik hoorde over Allemansland was ik meteen enthousiast. Samen een fijne omgeving creëren. Daar wil ik mijn steentje aan bijdragen. 

Ik ben Anton (1962) en ik ben trots op mijn veelzijdige loopbaan als verpleegkundige. Op verschillende afdelingen en in diverse ziekenhuizen heb ik met veel passie en toewijding mijn zorg aan patiënten gegeven. Ik ben nu, met twee volwassen kinderen die hun eigen leven hebben, aan het werk als coach en holistisch therapeut. Het is mijn passie om anderen te helpen een gezonder leven te leiden, en ik vind het leuk om anderen te helpen een gezondere levensstijl te leiden. 

Naast mijn professionele werkzaamheden beheer ik een wormenhotel, waar ik compost teruggeef aan de aarde. Ik doe dit om mijn steentje bij te dragen aan een duurzamer milieu. Op Allemansland wil ik wonen, een plek waar mijn passies voor gezondheid, duurzaamheid en natuur samenkomen in een harmonieuze omgeving.

Wij zijn Ramona (32) en Pim (35). De afgelopen zes jaar woonden we in Zürich, Zwitserland waar we geïnspireerd raakten door de vele gemeenschappelijke woonvormen die daar populair zijn. Nu zijn we terug in het land waar we elkaar hebben leren kennen en willen dat hier doorzetten.

Ramona houdt van buiten zijn. Ze is een echte sportfanaat en doet veel aan atletiek. Ze voert haar trainingen uit onder elke weersomstandigheden en geeft nooit op. Als er een storm raast over allemansland, en je ziet iemand iemand nog wat push-ups doen, dan weet je dat het Ramona is. Ze werkt bij de universiteit en onderzoekt hoe ideeën zich verspreiden.

Pim is een gezelligheidsdier. Hij houdt van spelletjes en samenzijn. Hij neemt zich nu al voor “stamgast des stamhuis” te worden en daar veel tijd door te brengen met iedereen.  Hij zit altijd bomvol ideeën en wil alles uitproberen.  Kunstmatige Intelligentie, en daarna Psychologie. Hij probeerde veel verschillende sporten tot hij de juiste vond: Hij speelt nu al 10 jaar lang Ultimate Frisbee bij UFO in Utrecht..

Ik ben Therese, 1955, ik heb twee kinderen, en twee kleinkinderen. Mijn dochter woont in Zweden, en mijn zoon in Bilthoven. Mijn man is vorig jaar overleden, en ben ik nu alleen in een te groot huis. Ik heb de hobby van mijn man overgenomen, het tuinieren, het is heerlijk om in te werken, maar als ik dan met een wijntje in stoel zit, dan is er niemand die meegeniet.

Voor mij heeft Allemansland veel te bieden, het samen zijn, omringd door ruimte en natuur. Maar vooral de mensen, de grote en de kleine. Als moeder en oma heb ik veel geknutseld, helaas zijn mijn kleinkinderen die fase ontgroeid. Ik hoop
in Allemansland weer heerlijk creatief bezig te zijn met de kleintjes.

Ik woon nu met veel plezier in Deurne, daarvoor 12 jaar in het buitenland. Terug in Nederland, ben ik een studie gaan volgen als miMakkus clown. Een clown voor mensen met dementie, en kinderen met een geestelijke beperking. Deze beide groepen, voelen en zien als je niet ECHT bent. Het gaat om het verbinden , vaak in stilte.

30 jaar geleden heb ik de opleiding als Kynologisch instructeur gevolgd. En daar ligt mijn grote passie. En weer gaat het om verbinden, er echt zijn, want ook een hond voelt zonder woorden de mensen aan. Omdat er meerdere honden op Allemansland wonen ligt daar nog een uitdaging om alles zo goed mogelijk met elkaar te leren omgaan. Ik zelf heb 2 honden, Flatcoated Retrievers.(9 en3) Met de jongste loop ik nog wedstrijden Ze zijn heel rustig, en lief, een kleinkind kan ze aan de riem uitlaten. Echte knuffelkonten. Kortom laat mij maar buiten zijn, met mensen, en dieren, fijn tuintje, en leren wat groeit en bloeit.

Hoi, mijn naam is Rianne (1976). Ik woon al een tijdje alleen in Eindhoven waar ik de verbinding met mensen mis, niet eens weet wie mijn eigen buren zijn. Ik was al vaker aan het kijken naar een woongemeenschap of een moestuintje. Toen
kwam dit project op mijn pad. Mijn droom; een tiny house in de natuur, eigen tuin, mensen die er voor elkaar zijn als het nodig is. Ontspullen , mijn ecologische voetafdruk verkleinen. Met zijn allen de wereld een stukje mooier maken. Hoe geweldig is dat! Verder hou ik erg van dieren, natuur, wandelen, dansen, muziek, creatief bezig zijn, lezen, massage. In het dagelijkse leven werk ik in de zorg als begeleider. Ben een mensen mens en kan niet wachten om op Allemansland mijn droom te realiseren.

Al jong vond ik het heerlijk om samen idealen vorm te geven. En geniet hiervan met mijn (schoon)zoon, (schoon)dochters, kleinkinderen, lieve vriend(inn)en, buren, natuur én cultuur. In September las ik in de GEN-nieuwsbrief de visie van Allemansland, die vrijwel naadloos aansluit bij de intrinsieke betekenisgeving die mijn leven waarde geeft. Bij bijna alles wat ik de achterliggende jaren met passie mede heb gerealiseerd: van kraakpandgemeenschappen tot ecologisch bouwen. Van ‘groene-school-gemeenschappen’, tot simpelweg buiten jaarfeesten vieren met moeders en kinderen uit de straat. Daarnaast ondersteun ik begeleidingstrajecten om persoonlijke verhaallijnen te ontwarren voor nieuwe perspectieven met begrip voor een ander standpunt.

In ons stadse steegje, waar ik woon, werken we momenteel aan een milieuvriendelijke buurttuin. Onze wens is om niet alleen het plein, maar óók het grijze gebied tussen bewoners onderling groener te kleuren. Ik hou van pionieren, in wederkerigheid, gedeelde verantwoordelijkheid, diversiteit én eigenheid. Afgestemd op elkaar, onze leefomgeving en de aarde. Om de wereld een beetje mooier te maken, zoals Allemansland. Een prachtig voorland, nú nog grasland, waarvoor aardige mensen duurzame intenties en beeldschone ontwerpen hebben ontwikkeld voor een tot de verbeelding sprekend hartverwarmend ecodorp!

Van aanmelding naar overeenkomst was een rap en spannend proces. De open kennismakingsgesprekken, even op t landje staan én spoedig creatief om te moeten gaan met ruimte én ontspullen, inspireren me. En de gedachte écht deel te kunnen zijn van een natuur en mensvriendelijke woongemeenschap, passend bij mijn venster op de wereld, maakt me blij. Ik heb zin om met allen verbonden aan dit ideaal, fijne herinneringen te maken voor de toekomst. Spontaan, met plezier, onbevooroordeeld, betekenisvol en evenwaardig! Ieder op zijn eigen wijze samen.

Wij zijn Tarek (1988), Kami-Lynne (1986) en Nima (2020). Bijna 10 jaar getrouwd en al jaren wonen we in Rotterdam, maar zijn er helemaal klaar
voor om ons leven te gaan vestigen op Allemansland. Gezamenlijk, rustiger en duurzamer met meer eenvoud.
Tarek werkt als performer bij een dansgezelschap en is tevens docent en coach. Zijn uit de hand gelopen hobby is koken en broden bakken, waar
wij als familie enorm dankbaar voor zijn. Maar hij is ook gek op muziek en lezen. Verder is hij graag in het bos om te wandelen.

Kami-Lynne heeft 12 jaar als circusartiest opgetreden, maar werkt nu als leerkracht in het basisonderwijs. Daarnaast is zij mindfulness trainer voor kinderen. Ook zij heeft een uit de hand gelopen hobby en dat is ontwerpen en naaien. Van kleding tot accessoires. Zij gaat graag de meerderheid van de week sporten en is altijd in meerdere boeken tegelijk bezig. Tuinieren
en planten hebben ook een grote interesse gekregen de afgelopen jaren en zij hoopt deze kennis op Allemansland verder te kunnen ontwikkelen.

Nima gaat sinds een paar maanden naar school en zo is er weer een nieuwe wereld voor haar open gegaan. Het schrijven van letters en de zelfstandigheid daar houd ze wel van. Zij is gek op zingen, dansen en rollenspel. Maar ook knutselen, buiten spelen en boeken lezen daar kan ze
geen genoeg van krijgen. En natuurlijk gaan we regelmatig naar het theater om te genieten van voorstellingen.
We gaan een stuk verder van onze familie en vrienden wonen en hopen op Allemansland nieuwe mooie banden aan te gaan. En natuurlijk zijn onze
familie en vrienden welkom.